Odbieranie fal dźwiękowych z otoczenia stanowi jedną z najbardziej przydatnych umiejętności w codziennym funkcjonowaniu człowieka. Wystąpienie ubytków w słyszeniu, szumów bądź pisków nieznanego pochodzenia może być zwiastunem szeregu poważniejszych chorób. Profilaktyczne badanie słuchu – oto wszystko, co powinieneś wiedzieć o diagnostyce tego szczególnego zmysłu!
Audiometria tonalna
Podstawowe badanie słuchu podzielone jest na diagnostykę subiektywną i obiektywną. Do pierwszej kategorii należy m.in. audiometria tonalna, mająca na celu określenie najniższego poziomu dźwięku, słyszalnego przez pacjenta na danej częstotliwości. Po nałożeniu specjalistycznych słuchawek nausznych, do uszu osoby badanej puszczane są przygotowane wcześniej dźwięki o zmiennej głośności i częstotliwości między 125 a 8000 Hz. Podstawowym zadaniem pacjenta jest wciśnięcie przycisku w sytuacji, gdy usłyszy dany dźwięk.
Kolejnym etapem badania jest diagnostyka zdolności słyszenia przez kości czaszki, do czego zakładana jest specjalistyczna słuchawka kostna. Proces badania przebiega tak samo, jak w jego pierwszym etapie. Powstały wykres (audiogram) umożliwia ocenę poziomu słuchu pacjenta.
Audiometria mowy
Druga kategoria badań subiektywnych, zwana audiometrią mowy, wykonywana jest bezpośrednio po diagnostyce tonalnej. Opiera się ona na poziomie rozumienia słów przez pacjenta, które puszczane są w zmiennej głośności. Warto wspomnieć o tym, że wykonanie audiometrii słownej (mowy) zlecane jest w przypadkach takich jak:
- podejrzenie niedosłuchu
- zgłaszane przez pacjenta ubytki w zakresie rozumienia mowy
Audiometria mowy w swoim założeniu wykorzystuje wyższe piętra drogi słuchowej, odpowiadające za rozumienie napływających słów. Proces badania jest analogiczny do diagnostyki tonalnej – pacjentowi nakładane są słuchawki, przez które puszczane są dane słowa. Zadaniem osoby badanej jest powtarzanie każdego z nich i zgłaszanie, w którym momencie nastąpiła utrata zdolności rozumienia.
Audiometria impedancyjna
Ostatnim etapem, wchodzącym w skład podstawowego badania słuchu jest tzw. audiometria impedancyjna. Ten rodzaj diagnostyki, tak samo jak w przypadku audiometrii mowy, wykonywany jest wyłącznie w podejrzeniu zaburzonej pracy ucha środkowego. Badanie to należy do tzw. metod obiektywnych, oceniających stan narządu bez ustnej komunikacji z pacjentem.
Audiometria impedancyjna podzielona jest na:
- tympanometrię
- pomiar odruchu strzemiączkowego
Ten szczególny rodzaj diagnostyki polega na umieszczeniu sondy w zewnętrznym przewodzie słuchowym, badając tym samym podatność błony bębenkowej na wszelkiego rodzaju wychylenia. Audiometria impedancyjna pozwala na skuteczne wykrycie m.in. otosklerozy, infekcji bądź drożności trąbki słuchowej.
Badanie słuchu BERA
Diagnostyką często wykonywaną w ramach przesiewowego badania słuchu jest tzw. badanie BERA (ABR). Jego podstawową funkcją jest ocena potencjałów pnia mózgu, a także skuteczne określenie miejsca uszkodzenia słuchu w drodze słuchowej. Badanie BERA zlecane jest w najczęściej w przypadku podejrzenia zaburzeń słuchu u małych dzieci i niemowląt, guza nerwu statyczno-słuchowego, a także w możliwej symulacji niedosłuchu.
Badanie rozpoczyna się od umieszczenia na głowie i skroniach elektrod, a także podaniu pacjentowi słuchawek, przez które puszczane są dźwięki o różnej głośności i częstotliwości. Zamieszczone elektrody mierzą reakcje nerwowe pnia mózgu w reakcji na napływające bodźce.
